ՆաՆե

 One can't uncross a line for it has already been crossed. Though life seems to be a game with variety of levels, you will be unable to come back and play the previous one once a certain point is reached. It is similar to those biography movies; you won't be able to play the previous scene again once the episode is shot. There is no UNDO button, neither CTRL+Z nor CTRL+Y will make any difference, as you will be hopeless in your endeavours intended to change anything. As soon as a certain line is crossed, whatever you leave behind becomes a rigid past; those are just various memories encompassed in the pages of books and lines of favourite songs. The thing is you won't be able to change anything, neither you will be able to read those books again nor listen to your favourite songs for they  are left in the righteous reality of past. Facing the line and crossing it make you insensible, as someone cast a spell on you and the feelings you have are circumscribed.  You do not fee

     Մետրոներից միշտ խուսափել եմ։ Կյանքիս 27 տարիների ընթացքում  մատների վրա կարող եմ հաշվել, թե քանի անգամ եմ օգտվել արագընթաց ստորգետնյա փոխադրամիջոցից։ Պատճառն, իհարկե, միայն խուսափելու մեջ չէր, պարզապես, օգտվելու շատ հնարավորություններ ու առիթներ չկային։ Վերջին ամիսների ընթացքում ավելի շատ եմ առնչվել, քան ողջ գիտակցական կյանքում։       Ի՞նչ է մետրոն․ շտապող մարդիկ ու անծայրածիր շարժասանդուղքներ․․․այդ շարժասանդուղքներից մեկի վրա կանգնած էլ, մտածեցի․  « մի՞թե կյանքը մետրո չէ » ․ բազմաթիվ մարդիկ ճանապարհիդ, որ գնում են տարբեր ուղղություններով․․․շտապող մարդիկ, որ կյանքի ընթացքը անընդհատ արագացնել են ուզում ու հապճեպ քայլերով առաջ են անցնում քեզնից, կարծես վստահ են՝ իրենց ինչ է սպասելու․․․մարդիկ, որոնք քեզ պես սպասում են դրա ընթացքին․ նրանցից ոմանք՝ քո դիմաց կանգնած, ոմանք՝ մեջքիդ ետևում։ Որոշներին միայն մեջքից էլ ճանաչում ես ընթացքում։       Քո շարժասանդուղքը թվում է անեզր․ դու չգիտես՝ երբ կերևա լույսը դրա վերջում, և ուր կտանի այն քեզ։ Մինչ դու քո լույսն ես փնտրում, նկատում ես մարդկանց