ՆաՆե

Բարև ․․․ մտածում եմ թե դեռ ինչքան եմ պատրաստ քեզ անվերջ բարևել , միայն թե ունենամ այդ հնարավորությունը։ Խոստանում եմ՝ ես երբեք չեմ հոգնի բարևից։ Եթե՜ միայն իմանայի , որ պատասխան եմ ստանալու պատրաստ եմ անվերջ գրել ․․․ նամակներ գրել ․․․ եթե՜ միայն։ Ա՜խ, եթե մենք հնարավորություն ունենայինք կրկին այնքան վեր թռչելու , ես կտայի քեզ իմ թևերը , միայն թե դու տեսնեիր այն , ինչ ես տեսա ․․․ ա՜խ, եթե։ Ի՜նչ անուշ բույր ունի ծաղիկը , ի՜նչ գեղեցիկ է , երբ սեր կա մեջը , ի՜նչ սքանչելի է ձեռքերի մեջ , որոնք քեզ են մեկնում դրանք ․․․ ծաղիկնե՜ր։ Ժամանակ ․․․ չկաս , թվում է` չես էլ եղել , ու ժամերը վայրկյաններ են սոսկ , ու քո թռիչքն անտեսանելի է , ու քո կանգն՝ անխուսափելի։ Բարև, օրե՛ր , որոնք տարբեր են , օրեր , որոնք հեռու են ․․․ ուրի՜շ օրեր։ Մեկը գնում է հյուսիս , մյուսը՝ հարավ , մեկը ապագայի համար , մյուսը՝ ապագային սպասելու։ Տեսնես հնարավո՞ր է հոգին ինչ - որ կերպ դրոշմել նամակի