ՆաՆե

Անհանգիստ էր, հուսահատ ․․․ փնտրում էր ինչ-որ տեղ, ուր կարծես թե մոռացել էր գնալ ու չէր կարողանում ներել իրեն այդ մեծ սխալի համար։ Անընդհատ մեղադրական ու կշտամբող հայացքներ էր ձգում ինքն իր վրա՝ հուսալով, որ հետադարձ հայացքը ներող ու բարյացակամ է լինելու, բայց հայելին հայելի է ․ արտացոլում է այն, ինչ տեսնում է։ Այն, ինչ չկարողացավ տեսնել, գուցե, բարեկա՛մս, երբեք էլ չիմանաս, բայց այն, ինչ տեսավ մենք այդպես էլ բարի չեղանք տեսնելու ․․․ մենք բացեցինք ապաստանն ուր խնամքով թաքնված էին մտքերը ու թե ինչ էին թաքցնում դրանք, մենք չիմացանք, կարդացինք բոլորը, բայց մոռացանք հիշել դրանք, մոռացանք պաշտպանել, երբ մեր կարիքն ունեցան ։ Հայտնվեցինք հայելու տեսադաշտից դուրս ․ ահա՛ , թե ինչ արեցինք մենք ․ մենք անհետացանք , անգամ առանց ստվերի փոխակերպվելու, այն, ինչ տարանք մեզ հետ այդպես էլ ստվեր չդարձավ, իսկ գիտե՞ս՝ ինչու՞։ Որովհետև երբևէ չլուսավորվեց, շողերը երբեք չընկան նրա վրա, որ ստվեր առաջանա։ Այո՛, մենք անգամ ստվերը խլեցինք։ Կարծում ես ասելու եմ՝ ի՞նչ անողոք ենք, չէ՞ ․․․ չգիտե՛մ, բայց սիրտս ցա

During our whole life we live with a beautiful lie and conviction that the time we have is under our control. We can’t even suppose that the time is our governor. You can endorse my mind, share my feelings or on the contrary, but you just can’t forget about the time. It obsessed us.      Sometimes it’s really vital to forget about the time you lost or you just need to lose it, otherwise worries will arise and will become an integral part of ourselves, but the thing that the time can constantly take away inestimable things is obvious. The time persecutes us, that’s why we try to find safer place to be hidden from. We search a shelter to keep all of us, all the things we have but everything we do is in vain, we take time to overpass the time, but it’s nonsense. And in this case we immolate things we adore. You know the time is like a round ball, we are inside of it. Sometimes it’s too hard to breathe. We make efforts to trundle it to the high mountains, but one minute of inatt