ՆաՆե

God! Why is it so hard? Why? How to differentiate things people show and things they really think? How to carrying on when you don't know where it takes? Want to feel the strength, the confidence that all I do, all I think is right. Sometimes the thoughts that you are potential and reasonable person aren't enough, because even in these cases you can't open another's soul, their minds and the ocean of their thoughts. Sometimes you just want to stop your journey and ask; ''What goes around?''. In this case you have collision of your thoughts. That creature inside immediately starts the fight. But what was the reason of your worries. That is the thing. Open your eyes, open your heart, what you really need to do is to be yourself, to continue all you have started. There won't be any circumstances that can fight against you. And all will understand it sooner or later. They will be familiar with your hidden soul, because all you have is flying out o

If I had a chance to see the truth beneath everything. If we had a chance to cross the road, expecting to get happiness in the end. If we really had it… Let's sit and think before walking.  Hey? Who are you? What is your aim today? Why are you doing this? Is it all you want or need? Will you get satisfaction in the end?  We all are equal soldiers of life with different problems to solve, but with the same road. The other difference is waiting for us in the end, and everything we see there is made of obstacles we found, solved and crossed. Some of us can turn and go back, as it isn't hard to finish the road, some of us won't even start the journey and finally a few of us will get there. They will stand upon the mountain of life, they will get there, discreetly and with dignity, they really deserve it. Just remember we need to find answers for all questions we will meet during the journey and finally we should love this life, live and enjoy every day, every moment as

Հրամայեցին հեռանալ, կապեցին ոտքերս... Երբ ամեն ճանապարհ տանում է դեպի միևնույն ելքը, թվում է ` այլ բան չի մնում անելու, բայց արի ու տես, որ մեկ ուրիշ ճանապարհ էլ կա: Այդ ճանապարհն արդեն ծանոթ է, ելքին հասնելու համար դրանով ես անցել: Դա ետդարձի ճամփան է, արդեն ծանոթ ու օտար ետդարձի ճամփան: Ափսոսում ես, որ ելքը բաց էր, իսկ դու քեզ չազատեցիր ետևումդ մնացած ներկայից, կորցրիր հնարավորությունդ քեզ փրկելու, բայց նաև հասկանում ես, որ փրկեցիր ուրիշներին, այնտեղ` քո ծանոթ ներկայում ապրող ուրիշներին: Ուրիշներ, որ անչափ մոտ են ու թանկ, անչափ՝ խոցող ու ուրիշ, մոտիկ ուրիշներ...Դու մնում ես, գիտես, որ ամեն բան նույնն է, բայց գիտես, որ դա է ամենը, դա՛ ես դու: Թո՛ղ որ լինես ինչ-որ մեկ, բայց այդ ինչ-որ մեկությամբ էլ պարգևես ամեն ինչ, տա՛ս ամենն ինչ կա և գուցե այն ժամ դուրս գաս այն ելքով, երբ ոչինչ արդեն էլ տալու չկա, կամ էլ էլ տալու կարիքը չկա...Ու թո՛ղ դեռ մաշվեն մատներդ բարակ, բայց դեռ չի մաշվի քո սիրտն անձնազոհ, թո՛ղ, որ շատ հաճախ հենց այնպես դու տաս քո սրտում պահած, բայցև տրորված սերն անսահման, բ