Ապրել հանուն ․․․
Եթե կան մարդիկ հանուն որոնց արժի ապրել՝ չնայած ամեն ինչի,
ուրեմն կա երջանկություն ու արժի սիրել կյանքը։
Հիմա, երբ մարդիկ ամենից քիչ են մտորում կյանքը սիրելու և գնահատելու
մասին, որոշ երազողներ իրենց հոգու հեռու խորքերում պահում են կյանքը երջանիկ ապրելու
և դրան ընդմիշտ հիասքանչ անվամբ կնքելու մասին։ Ահա սա է մերօրյա երազը, երբ քայլ առ
քայլ վախենում ես կորցնել հիասքանչ կյանքը, հիասքանչը կյանքում։
Ինչպես միշտ ենք իրար հետ խոսում, հարցնում, պատասխանում կամ
էլ լռում, բարեկա՛մս, հիմա էլ եմ ուզում հարցնել քեզ, թե որոնու՞մ ես արդյոք հիասքանչը։
Ու թե որոնում ես, գտե՞լ ես արդյոք, թե՞ կորցրել ես հիասքանչը՝ հիասքանչի որոնումներում։
Չգիտեմ, բարեկա՛մս, հուսամ դու արդեն գտել կամ էլ որոնում ես ու անում ես այդ ամենը
գտնելու հաստատուն մտքով։ Քո աչքերում անծայր ու լուսավոր արահետ է․․․կյանքն է, գիտե՞ս։ Ու մարդիկ կորցնում են իրենց այդ արահետում,
կորցնում եմ միմյանց, որոնում են իրենց, որոնում միմյանց, նաև գտնում են, բայց վախենում
են կորցնել այն հիասքանչը, որ կյանք է տալիս իրենց։
Մարդ ամեն բան կարող է տանել, կարող է մեռնելով տանել, բայց
մարդն առանց մարդու չի կարող ու երանի, որ մենք միշտ զգանք մարդու ներկայությունը կյանքւմ։
Այո՛, ճիշտ ես, գտանք հիասքանչը՝ մարդուն և եթե ունենք մարդիկ հանուն որոնց արժի ապրել,
մի՞թե հիասքանչ չէ կյանքը։ Սիրի՛ր կյանքը, մարդուն սիրի՛ր․․․
Comments
Post a Comment