Ազատություն
Կյանքը շուկայաբանություն է, մարքեթինգ: Մենք փոխանակում ենք ամենը, որ վաստակենք ոչինչ, կամ կրճատում ենք պահանջարկը` առաջարկի տեսության ավելի արդյունավետ պատկեր ստանալու համար: Շատ հետարքիր է. շարժվելով տնտեսագիտության քառուղով` հասկանում ենք, որ մեր վերաբերմունքը, մեր մենեջմենթային քաղքականությունը կամ էլ շուկայական հարաբերություններին տիրապետելու մեր շնորհը դառնում են մեր իսկ հաջողության առհավատչյաները, և տալիս են այն`ինչ ուզում ենք. քայլեր ոչնչի համար, քայլեր` ամենից ոչինչ:
Այդպիսին է նաև ազատության ձգտումը: Եվ շատ հաճախ կյանքի մանր ու մեծածախ դրվագներում սկսում ենք հասկանալ, թե ինչ է ազատությունը և ինչքանով է տարբերվում մեր պատկերացրածից, ավելին` նման է արդյո՞ք: Մի բան պարզ է, որ ազատության ձգտումն է, որ միակ ուղենիշն է դառնում արդեն չափից ավելի քամված ու հոգնած մարդկանց համար: Ես կարող եմ ուժասպառ եղած լինել ուսումնական չափազանց երկար եռուզեռից, մեկը` աշխատանքային, մյուսը ` պարապության: Կարող ենք մտածել, որ ազատ ենք` ուրեմն ազատությամ մեջ ենք, բայց այդպես չէ: Գուցե բան չունենք անելու, բայց մի՞թե դա է ազատությունը: Կարծում եմ` ոչ: Մենք ազատ ենք, երբ երկար ու տքնաջան աշխատանք ենք տարել այն ձեռք բերելու համար, սա մարդկային մարքեթինգ է, երբ ամենն ինչ կար, արդեն արել ենք, և ոչինչն է մնացել վայելելու, այ այդ ոչինչն էլ ազատությունն է. գաղափար, որը մենք վաստակում ենք ազատությունից զրկված լինելու պատճառով: Կատարում ենք բազմաթիվ հաշվարկներ, անընդհատ վերլուծելով դրանց արդյունավետությունը, որ հասնենք ազատության` ոչինչ չանելու, գուցե շատ ենք հոգնել հաշվարկներից և ուզում ենք չմտածել, վայելել ոչինչ չանելու բերկրանքը, որովհետև մինչ այս արել ենք շատ բան: Այո՛: Դե ուրեմն վայելենք ազատությունը, որովհետև այն շատ թանկ արժե և շատ շուտով լքելու է իրեն ձգտած էակներիս:
Այդպիսին է նաև ազատության ձգտումը: Եվ շատ հաճախ կյանքի մանր ու մեծածախ դրվագներում սկսում ենք հասկանալ, թե ինչ է ազատությունը և ինչքանով է տարբերվում մեր պատկերացրածից, ավելին` նման է արդյո՞ք: Մի բան պարզ է, որ ազատության ձգտումն է, որ միակ ուղենիշն է դառնում արդեն չափից ավելի քամված ու հոգնած մարդկանց համար: Ես կարող եմ ուժասպառ եղած լինել ուսումնական չափազանց երկար եռուզեռից, մեկը` աշխատանքային, մյուսը ` պարապության: Կարող ենք մտածել, որ ազատ ենք` ուրեմն ազատությամ մեջ ենք, բայց այդպես չէ: Գուցե բան չունենք անելու, բայց մի՞թե դա է ազատությունը: Կարծում եմ` ոչ: Մենք ազատ ենք, երբ երկար ու տքնաջան աշխատանք ենք տարել այն ձեռք բերելու համար, սա մարդկային մարքեթինգ է, երբ ամենն ինչ կար, արդեն արել ենք, և ոչինչն է մնացել վայելելու, այ այդ ոչինչն էլ ազատությունն է. գաղափար, որը մենք վաստակում ենք ազատությունից զրկված լինելու պատճառով: Կատարում ենք բազմաթիվ հաշվարկներ, անընդհատ վերլուծելով դրանց արդյունավետությունը, որ հասնենք ազատության` ոչինչ չանելու, գուցե շատ ենք հոգնել հաշվարկներից և ուզում ենք չմտածել, վայելել ոչինչ չանելու բերկրանքը, որովհետև մինչ այս արել ենք շատ բան: Այո՛: Դե ուրեմն վայելենք ազատությունը, որովհետև այն շատ թանկ արժե և շատ շուտով լքելու է իրեն ձգտած էակներիս:
Comments
Post a Comment