Լինում են չէ՞, այնպիսի պահեր, երբ ձեզ ուղղակի չեք զգում: Երբ ապրում եք, հասկանալով, որ ամեն ինչ նորմալ է, բայց ոչինչ էլ նորմալ չէ...Երբ չունեք խնդիրներ, բայց տառապում եք այդ խնդիրների պատճառով, երբ չունեք տխրելու պատճառ, բայց տառապում եք այդ պատճառների բացակա ներկայությունից...Աշխարհ, որտեղ ընկերությունը բնավ էլ ընկերություն չէ, նվիրվածությունը բնավ էլ նվիրվածության հատկանիշ չէ, և պատկերացրեք, որ պահպանման ժամկետ ունի...Երբ սրտացավությունը տեսե՛ք թե ավեորդ է...իսկ, երբ դու ես դրա կարիքն ունենում բոլոր հանգամանքներն ու զգացողությունները լքում են բեմը, դառնում ստվերում, նույնիսկ հետնաբեմում իրենց տեղը չապահոված "ոչինչ"...Երբ քեզ թվում է ` շատերը կան, հասկանում ես, որ ոչ ոք էլ չկա, գուցեև չարաչար սխալվում էիր, երբ մտածում էիր, թե կային...կարիքի դեպքում միայն հայելու առաջ կանգնի՛ր ու վե՛րջ: Երբ չափազանց բարձր են ամենի համար քո իսկ սահմանած նիշերը, բայց սահմանելու կարիք էլ չկար, որովհետև այդ նիշերը գու՞ցե չեն մտահոգվում քո սահմանածով ու անհասանելի պչրուհու պես վանում են բոլորին: Փաստորեն բարին միշտ չէ, որ բարով կհատուցվի, սրտացավությունը ` սրտացավությամբ, ընկերությունն `ընկերությամբ.գու՞ցե անտարբերությամբ, կամ որ ավելի վատ է, հաջողություն ասելու բուռն ցանկությամբ: Ի՞նչ արժեն նրանք մեզ համար, ու ի՞նչ, մենք ` նրանց: Դժվար է ասել, բայց մի բան կասեմ. Չարժի, Չարժես, Չարժեր...
Լինում են չէ՞, այնպիսի պահեր, երբ ձեզ ուղղակի չեք զգում: Երբ ապրում եք, հասկանալով, որ ամեն ինչ նորմալ է, բայց ոչինչ էլ նորմալ չէ...Երբ չունեք խնդիրներ, բայց տառապում եք այդ խնդիրների պատճառով, երբ չունեք տխրելու պատճառ, բայց տառապում եք այդ պատճառների բացակա ներկայությունից...Աշխարհ, որտեղ ընկերությունը բնավ էլ ընկերություն չէ, նվիրվածությունը բնավ էլ նվիրվածության հատկանիշ չէ, և պատկերացրեք, որ պահպանման ժամկետ ունի...Երբ սրտացավությունը տեսե՛ք թե ավեորդ է...իսկ, երբ դու ես դրա կարիքն ունենում բոլոր հանգամանքներն ու զգացողությունները լքում են բեմը, դառնում ստվերում, նույնիսկ հետնաբեմում իրենց տեղը չապահոված "ոչինչ"...Երբ քեզ թվում է ` շատերը կան, հասկանում ես, որ ոչ ոք էլ չկա, գուցեև չարաչար սխալվում էիր, երբ մտածում էիր, թե կային...կարիքի դեպքում միայն հայելու առաջ կանգնի՛ր ու վե՛րջ: Երբ չափազանց բարձր են ամենի համար քո իսկ սահմանած նիշերը, բայց սահմանելու կարիք էլ չկար, որովհետև այդ նիշերը գու՞ցե չեն մտահոգվում քո սահմանածով ու անհասանելի պչրուհու պես վանում են բոլորին: Փաստորեն բարին միշտ չէ, որ բարով կհատուցվի, սրտացավությունը ` սրտացավությամբ, ընկերությունն `ընկերությամբ.գու՞ցե անտարբերությամբ, կամ որ ավելի վատ է, հաջողություն ասելու բուռն ցանկությամբ: Ի՞նչ արժեն նրանք մեզ համար, ու ի՞նչ, մենք ` նրանց: Դժվար է ասել, բայց մի բան կասեմ. Չարժի, Չարժես, Չարժեր...
Comments
Post a Comment