Ընտրել եմ ես

           

            Ա՜խ, ինչ հիմար էինք, երբ սպասում էինք անհուն օվկիանոսներ`անհանգիստ գետերի փոխարեն, անծայրածիր տիեզերք՝ ամենապարզ երկնքի փոխարեն, պայծառ աստղեր՝ արևի փոխարեն... ու երբ օվկիանոսները դարձան ամենքինը, մենք հասկացանք, որ գետերը՝ թեև անհանգիստ ու շտապ` մերն են, երբ հասկացանք, որ տիեզերքն ամենքինն է, կորցրինք լուրթ երկնքի հույսը... ու սկսեցինք հուսալ, որ այն պարզվի, երբ երազում էինք, որ աստղերը մշտապես շողան, մոռացանք, որ տիեզերքը մերը չէր ու դրանք ամեն օր չէ, որ առկայծելու են... ափսո՜ս, որ մոռացանք, որ արևը մերն է ամեն օր, ու, նույնիսկ, եթե այդ նույն երկինքը լուրթ չէ, արևն, անպայման, գոնե գեթ մի վայրկյան նայելու է իրեն բանտարկածի շղարշի տակից...
            Երբ խոսեցինք, վախեցանք պատասխաններից ու մոռացանք, որ առաջիններն էին մերը, երբ հուսացինք, վախեցանք հուսահատվել, երբ հավատացինք, վախեցանք կորցնել, սիրեցինք, վախեցանք սիրվել...
            Ու մենք հասկացանք, որ կյանքն ընտրություն է... ու ամենքն են ընտրում... չընտրել չես կարող, որովհետև կյանքը կընտրի քո փոխարեն ու ի՜նչ իմանաս, թե գետերն էլ չեն ցամաքի, երկինքը չի մթնի ու արևն էլ չի տաքացնի:
            Եվ մենք ընտրեցինք մեր ճանապարհը... ու մենք քայլում ենք... ու մի օր էլ ճանապարհին հանդիպելու ենք մեկին, ով հետևելու է, թե որ քայլն ենք վարանում դնել, ով ասելու են այն ամենը, ինչ վախենում ենք ասել, լսելու է ամենը, ինչ դեռ չենք ասել ու չենք էլ լսել... ու մենք փակելու ենք մեր աչքերը... ու երբ արդեն վախը անցած է լինելու, դրանք անկուշտի պես բացվելու ու նայելու են ամենահեռուն ու այդ ժամանակ մենք սկսելու ենք փնտրել այդ մեկին... ճանապարհին մի օր հասկանալու ենք, որ մենք կարողացանք կատարել մեր առաջին ընտրությունը... մենք ընտրեցինք մեր ուղին ու քիչ անց, երբ հուսահատությունը պարուրելու է հոգին, հասկանալու ենք, որ վախենում ենք այլևս չտեսնել մեր ուղեկցին ու այդ պահին է, որ գիտակցելու ենք՝ մեր երկրորդ ընտրության ժամանակն է եկել... ու ես եկել եմ ու ես գալու եմ...ընտրել եմ ես: