Ամեն ինչ լավ կլինի, հավատա՛

Այնքան դժվար է հավատալ լավին,

Մի բուռ արևին, նրա տաք շողին,

Երևի դրանից էլ բարդ՝ լինել միշտ ուժեղ,

Նվիրված, բարի, երբ մարդիկ «անմեղ»

Իրենց դռներն են փակում քո առաջ,

Նայում աչքերիդ և մոռանում քեզ,

Չարչարում, տանջում ու գնում առաջ,

Լսում ասածդ և մոռանում այն, ինչպես քեզ

Առաջ այնքան հեշտորեն մոռացել էին։

Վազում է արագ, գնում լուռ հեռուն

Կյանքը մարդկային՝ լքելով յուր տուն։

Լինում աշխարհում, մարդկանց մեջ, բայց

Իրականում մարդկանցից հեռու,

Նրանց մութ ստվերի զրուցակիցը իրեն կնքելու,

Իրեն զոհելու, անմեղ - մեղավոր անվամբ կոչվելու

Համար է գնում, բայց չգիտես ինչու մի օր է գալու ու

Արդարացում իր չկատարած սխալների համար էլ չի գտնելու։

Վիրապ է դարձել մեր սիրտը, հոգին,

Այն լի է հույսի ու մեծ հավատի բազում մտքերով, շատերը որոնցից

Տրվել են թղթին, թեև դաջվել են հոգու մեջ խորին,

Այնտեղ կմնան ընդմիշտ, մինչև որ կյանքը կհոգնի վազքից։