Բարև ու Մնաս Բարով
Բարև․․․մտածում եմ թե դեռ ինչքան եմ պատրաստ քեզ անվերջ բարևել, միայն թե ունենամ այդ հնարավորությունը։ Խոստանում եմ՝ ես երբեք չեմ հոգնի բարևից։
Եթե՜ միայն իմանայի, որ պատասխան եմ ստանալու պատրաստ եմ անվերջ գրել․․․նամակներ գրել․․․եթե՜ միայն։
Ա՜խ, եթե մենք հնարավորություն ունենայինք կրկին այնքան վեր թռչելու, ես կտայի քեզ իմ թևերը, միայն թե դու տեսնեիր այն, ինչ ես տեսա․․․ա՜խ, եթե։
Ի՜նչ անուշ բույր ունի ծաղիկը, ի՜նչ գեղեցիկ է, երբ սեր կա մեջը, ի՜նչ սքանչելի է ձեռքերի մեջ, որոնք քեզ են մեկնում դրանք․․․ծաղիկնե՜ր։
Ժամանակ․․․չկաս, թվում է` չես էլ եղել, ու ժամերը վայրկյաններ են սոսկ, ու քո թռիչքն անտեսանելի է, ու քո կանգն՝ անխուսափելի։
Բարև, օրե՛ր, որոնք տարբեր են, օրեր, որոնք հեռու են․․․ուրի՜շ օրեր։ Մեկը գնում է հյուսիս, մյուսը՝ հարավ, մեկը ապագայի համար, մյուսը՝ ապագային սպասելու։
Տեսնես հնարավո՞ր է հոգին ինչ-որ կերպ դրոշմել նամակի վրա՝ որպես հետադարձ հասցե։ Գոնե այդպես ես պատասխան կստանա՞մ։
Թռչում ես, ա՜խր այլ ուղղությամբ ես թռչում, այլ վերևներ՝ ցուրտ ու սառը․ ես տվեցի քեզ թևերս, հիմա ես անթև եմ։
Տեսնես, ապագայում, հետո՜․․․ այն մեկնված ծաղիկները նույն տեսքը կունենա՞ն, թե՞ սպասումը նրանց էլ ավելի անշունչ կդարձնի․․․ինչևէ, դրանք երբեք չեն մոռանա այն, ինչ նրանց ներսում է․․․հիշողությունը, գուցե անցյալը ապրում է այն ամենի մեջ, ինչի մեջ մենք մեզ ենք թողել։
Վայրկյաններ, րոպեներ, ժամեր ու ամիսներ, դարեր եք դու՛ք, անվե՜րջ դարեր, եթե հանկարծ ինչ-որ բան փոխվեր՝ վերանար հեռավորությունը, կորչեր ժամանակը ու սպասումը մեռներ, գուցե անիմաստ դառնար ամեն ինչ․․․բարևները, նամակները, անչափ սպասված թռիչքներն ու
անսպասելի ծաղիկները․․․անիմաստ։ Ու հասկանում եմ՝ ինչքան իմաստ կա ամեն
զգացումի մեջ ու ամեն զգացումի մեջ ինչքան զգացում․․․
Բարև, եկար․․․ ու մնաս բարով, չէ՞ որ գնացիր․․․
Հ․գ․ Միշտ հավատացեք, որ ամենաանհաղթահարելի
սպասումն իսկ կարևոր է․․․եթե դիմանանք, եթե հավատանք՝ մի օր անպայման նորից
կասենք ․․․ԲԱՐԵՎ․․․
Comments
Post a Comment