Նորից բարև
Է՜հ․․․ինչքա՜ն ժամանակ է քեզնից նամակներ չեմ ստանում,
բարեկա՛մս։ Կա՛մ ամեն բան լավ է, կա՛մ՝ հակառակը։ Իհարկե, նախընտրում
եմ, որ լավ լինես, թեև՝ մոռացած քո հին ու բարի ընկերոջը։
Ժամանակը, թվում է՝ սայթաքել է շավիղից, և մենք էլ կորցրել ենք
նրան՝ հավերժություն թվացող վայրկանների մեջ։ Անցել է մի ժամանակահատված, ու ես մտորում
եմ, թե ինչքան թանկ է այն ինձ համար։ Մեկ-մեկ անասելի թախիծ է պարուրում ինձ, երբ պատկերացնում
եմ, թե, հետզհետե, կարող եմ մոռանալ գեթ մեկ վայրկյան՝ այդ բազմաթիվ վայրկյաններից։
Սակայն թախիծն անմիջապես վերափոխելի է երանության զգացումի, երբ համակվում եմ մտքով,
թե դեռ ինչքա՜ն այդպիսի վայրկյաններ են սպասելու։ Բայց քիչ չեն նաև տագնապները, թե
կյանքը բարեհաճ չի գտնվի ու չի ընծայի մեզ ամենաթանկը՝ վայրկյաններ՝ անգին ու անփոխարինելի։
Գիտեմ, որ երբեք էլ չես սիրել մտածել կամ վախենալ ժամանակից։
Ես չեմ էլ ուզում, որ կյանքում տագնապես ինչ-որ հարցում, պարզապես, խնդրում եմ, որ
պայքարես ժամանակի համար։ Այն ժամանակի, որ ես եմ գտնում քեզ համար, քեզ գրելու և այն
մյուսի, որ դու ես նվիրում ինձ։
Մենք երբեք էլ չենք հասկանալու, թե որն էր այս պահի իրական ժամանակը
կամ կունենա՞նք ժամանակ այն պահերի համար, որ մեր նուրբ հոգիներն են պատկերացնում։
Ինձ ճիշտն ասա՛, երբևէ մտածե՞լ ես, թե ի՞նչ կլիներ, եթե ամեն բան այլ կերպ
ընթանար կյանքումդ, ժամանակդ քեզ տաներ այլ ուղղությամբ, և կյանքդ լցրած կամ դատարկած
վայրկյանները չլինեին։ Ինձ թվում է՝ այո։ Բայց ես միշտ էլ կարծել եմ, թե ժամանակը մեզ
տանում է այնտեղ, ուր պետք է լինենք, այն մարդկանց մոտ, որոնց մոտ պիտի լինենք։ Եվ
ես ցանկանում եմ, որ քո պարագայում այդ հարկադիրը նաև ցանկալի լինի, այնքա՜ն, որ երբեք
չմոռանաս ապրել երջանկություն՝ զգալ և չվախենալ կորցնել այն ժամանակի մեջ։
Ուզում եմ՝ զգաս, որ թեև ժամանակն անցնում է, բայց կան բաներ,
որոնք երբեք չեն լքելու հավերժությունը։ Հավերժություն, որ սրտիդ մեջ է՝ հոգուդ բարի
անկյունում։
Comments
Post a Comment