Ի տարբերություն քեզ ես․․․․

գիտեմ թե որոնք են մեր իրական տարբերությունները։

Ես գիտեմ՝ դու հաճախ չես ցանկանում լսել իմ մասին, տեսնել ինձ ու խոսել ինձ հետ, չես ցանկանում մտածել իմ մասին, կամ էլ թե շարժվել դեպի ինձ՝ դեպի ինձ քայլել, հաշվել իմ ու քո միջև եղած քայլերի տարբերությունը, քեզ կամ օտար եմ, ու դու արձագանքի գեթ մի նշույլ էլ ցույց չես տալիս, կամ էլ տալիս ես ու այդ արձագանքն ամենամեծ աղմուկն է լինում։

Ու հիմա, խնդրում եմ ասա՛, թե ինչքա՞ն է մեր մեջ եղած տարբերությունը։ Ժամանակի հետ հասկանալի է դառնում միայն այն, որ ոչ ես, ոչ էլ դու, ոչ մեկ աշխարհում ամեն ինչ անել, ամեն ինչին տիրապետել չի կարողանում։ Խնդրում եմ` հիշես քո ցանկությունը օրինակ թռչել կարողանալու։ Հիմա էլ գուցե շատերն ուզում են, բայց հնարավոր չէ, որովհետև նման հնարավորություն մարդուն տրված չէ։ Ինչքան էլ ուզենք մենք զույգ թևերով օժտված չենք։ Ու գուցե մեզ՝ բոլորիս միջև եղած միակ նմանությունը մարդ կոչվելն է լոկ, ոչինչ ավելին։ Զուր չեն ասում, որ այս աշխարհում մենք միակն ենք ու մեզ նման երկրորդը չկա․ այնպես, որ իրարից ինձ ու քեզ տարբերակելիս հիշի՛ր, որ ոչ մեկ ոչ քեզ է նման ու ոչ էլ ինձ։ Մեր հնարավորությունները տարբեր են իրարից, բայց դրանք մերն են ու գուցե դառնան շատ-շատ ավելին, եթե փորձենք միավորել դրանք ու այդ ժամանակ հաստատ կդառնան ավելին։

Բայց քո այն լսելը, տեսնելը, խոսելն ու մտածելը, հաշվելն ու որոշակի արձագանք ցույց տալը կամ էլ չտալը ընտրություն են, իսկ իմը՝ ոչ։ Եվ երբ չեմ լսում՝ ցույց տու՛ր ինձ, այլ ոչ՝ ականջիս ասա, երբ ես չեմ տեսնում՝ ասա՛ ինձ, երբ ես չեմ խոսում՝ օգնի՛ր, որ ցույց տամ, երբ դժվարանում եմ մտածել՝ համբերատար եղի՛ր ու օգնի՛ր հասկանալ, երբ չեմ շարժվում՝ շարժական դարձրու իմ շրջակայքը, երբ չեմ կարողանում մեկից մինչև հինգն անգամ ես հաշվել՝ հաշվի՛ր դու ինձ հետ, թեև հինգ ժամում, բայց արի՛ հաշվենք, երբ թվում է, թե ես չգիտեմ՝ ինչ եմ անում, ինչ եմ ցույց տալիս, ինչին արձագանքում ու ինչին անտարբեր նայում՝ խնդրում եմ դու իմ պես մի՛ արձագանքիր ու աղմուկի կամ էլ լռության միջից դու փորձի՛ր հասկանալ, ո՞րն է ամենի տրամաբանական ու գուցե նաև տրամաբանականի սահմաններից դուրս գտնվող պատճառը։

Ի տարբերություն քեզ ես համոզված եմ, որ մեր տարբերությունները կարող են միմյանց լրացնել ու հավատում եմ, որ դու էլ ես հոգու խորքում այդպես մտածում, այդ իսկ պատճառով ուզում եմ այսօրվանից հետո գոնե ես ու դու միմյանց օգնել կարողանանք, օտարի պես միմյանց չնայենք, իրարից հեռու չփախչենք, այլ հակառակը՝ ընդառաջ գնանք․

 ինձ ընդառաջ արի,՛ Ի ՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ ՄՅՈՒՍՆԵՐԻ․․․